دقیقا اگه یکی میخواد خودشو از چشم من بندازه ، راحت ترین کاری که میتونه بکنه اینه که از یه چیزی  پز بده! به حدی از این عمل متنفرم که حالا طرف هر کی هم میخواد باشه، با پز دادن و افه لنگه کفش اومدن، تمام خوبیهاش جلوی چشمم محو میشه و این عملش بیان گر کل شخصیتش میشه برام! در برخورد با اون شخص هم یه حس انزجار توام با خفگی پیدا میکنم. چیزی که شاید هیچ وقت به روش نیارم و خودش نفهمه ولی شدیدا آزارم میده و تا جایی که مقدور باشه رابطه ام رو باهاش کم میکنم! بعد به آدم میگن چرا بد اخلاق شدی! خب این چیزا رو در طول روز که میبینم باید یه جوری از درونم بیرون بزنه دیگه! وگرنه که دق مرگ میشم!!!

شاید الان بگی به خاطر اینکه خودت احساس کمبود میکنی ،انقدر از حرفه طرف منزجر میشی! ولی واقعا اینجور نیست. اولا اینکه اینجور افراد خواسته یا ناخواسته شخصیت آدم رو تحت تاثیر قرار میدن و بعد از چند وقت میبینی خودت هم همینجوری شدی! ( اکثرا اگه فردی اینجوری باشه میبینی که دوستاش هم مثل خودشن و در باره این چیزا حرف میزنن!) بنابراین سعی میکنم رابطه ام رو باهاش کم کنم!  و دوما اینکه من انقدر داشته های ارزشمند دارم که برام مهمه و هیچ وقت به زبون نمیارم و با این حرفای خاله زنکی حس کمبودم شکوفا نمیشه و برعکس شخصیت طرف جلوم خرد میشه!! چون واقعا فلسفه ی پز دادن برای من 2 چیزه: یا طرف مقابلت که داری داشته های خودت رو به رخش میکشی واقعا نمیتونه اونا رو مثل تو داشته باشه که در نتیجه دلش میسوزه و حسرت میخوره! یا طرف مقابلت هم مثل خودت دارای همه ی اون چیزاییه که داری پزش رو میدی و با به زبون آوردن این حرفا، ندید بدید بودن و تازه به دوران رسیده بودنه خودت رو ثابت کردی! ولا غیر! و در هر 2 صورت تنها چیزی که مشخص میشه شخصیت ضعیف و کمبود های درونی و عاطفیه آدمه!  

من روی این کمبود تاکید خاص دارم! چون اگه دقت کنی میبینی مثلا آدمی پز مارکه لباسش یا قیمت وسایلش رو میده که تیپ و سلیقه خوبی نداره و با اهمیت دادن به مارک( و مؤکدا توی بوق و کرنا کردن آنها) میخواد بد سلیقگیه خودش رو جبران کنه و کار خودش رو خوب جلوه بده! اینجوری جلب توجه میشه و همه میگن: اوه مای گاد! شما چقدر پولدارین!! و در نظر عوام کمتر زشتیه اون چیزی که خریده به چشم میاد!

وگرنه اگه جنس خوب خریده باشی ( چه اورجینال چه غیره) زیبایی چیزی نیست که به چشم دیگران نیاد! و خواسته یا نا خواسته( چه بگی و چه نگی) مورد توجه قرار میگیری! البته کسی که واقعا پولدار باشه، خرج کردن برای این چیزا براش یه عادته! و اینجوری نیست که انقدر به چشمش بیاد و بخواد به زبون بیاره! و این دلیل دیگه ایه برای کمبودهای درونیه طرف!

مثلا طرف باباش اومده خدا تومن از بابای من قرض گرفته بابت جهیزیه دخترش!! و ما میدونیم که ندارن! و  دختره هم اینو میدونه! بعد اومده یک ساعت مخ منو کار گرفته که آره ما فلانیم! برای لباس عروسم انقدر پول دادم و تک تک وسیله های جهیزیه ام رو از اروپا خریدم و همه ارجیناله و  در شرف هستیم برای شب عروسی به شوهرم یه هیوندای کوپه کادو بدیم!!  ( میخواستم بهش بگم زحمت نکشین! اول برای خودتون یکی بخرین بعدا یکی کادو بدین!) کم نیستن اینجور آدما که در طول روز باهاشون برخورد دارم!  واقعا شما در مورد چنین آدمی چی فکر میکنین؟؟

خلاصه اینکه هر کی هر چیزه خوبی خریده، برای خودش خریده و خودش باید لذتش رو ببره! به بقیه چه ربطی داره که هی میخوای توی چشمشون بکنی!!  من از این مدل فکر و برخورد و بیان و حرکات بدم میاد! بدم میاد!!! بدم میاد!!!!!!!